حضانت

حضانت در لغت به معنی پروردن و در اصطلاح عبارت از نگهداری مادی و معنوی طفل (پرورش و تربیت) می باشد. لذا سپردن حضانت کودک به معنی سپردن سایر امور طفل به خصوص امور حقوقی به شخص نمی باشد. حضانت با ولایت که خاص پدر و جد پدری است تفاوت اساسی دارد. اگر حضانت به مادر سپرده شود ولایت پدر و در غیاب پدر، جد پدری نسبت به کودک تا زمان حیات آنان باقی است

در حال حاضر مادر تا سن هفت سالگی برای حضانت فرزند دختر و پسرصلاحیت دارد و پس از آن ، حضانت تا دوران بلوغ به عهده پدرمی باشد . پس از دوره بلوغ نیز این خود فرزند است که باید تصمیم بگیرد می خواهد با کدامیک از والدین زندگی کند .

در واقع زمانیکه فرزند پسر و دختربه سن بلوغ شرعی برسند ، حضانت به پایان می رسد و آنها می توانند راجع به اینکه می خواهند با کدامیک از والدین شان زندگی کنند تصمیم گیری کنند ؛ چرا که حضانتراجع به اطفال است و در مورد اشخاص بالغ اعمال نمی شود .

سن بلوغ دختران نُه سال تمام قمری و سن بلوغ در پسران پانزده سال تمام قمری می باشد .
نکته مهم اینجاست که فرزندان تا زمانیکه به سن هجده سالگی نرسیده باشند ، به اصطلاح غیر رشید محسوب می شوند و توانایی دخالت در امور مالی خود را نخواهند داشت ؛ مگر اینکه رشد آنها ثابت شود. به همین دلیل است که کودکان بعد از سن بلوغ ( 9 و 15 سال ) ، تا سن هجده سالگی کماکان تحت ولایت پدر یا جد پدری خود خواهند بود .